Tadeusz Różewicz - literacki patron roku 2021
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej doceniając zasługi i kunszt literacki uchwalił, że Tadeusz Różewicz będzie Patronem Roku 2021. Właśnie w tym roku przypada 100. rocznica jego urodzin i 7. rocznica śmierci. Różewicz był wybitnym poetą, dramatopisarzem i prozaikiem uważanym za jednego z największych nowatorów w literaturze polskiej XX wieku i jednym z najlepszych diagnostów mechanizmów rządzących jednostką i społeczeństwem.
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku, jako średni syn Władysława i Stefanii z Gelbardów. Jego starszy brat Janusz również był poetą (zginął w czasie wojny), natomiast młodszy, Stanisław był cenionym autorem scenariuszy filmowych i reżyserem.
Tadeusz Różewicz był jednym z czołowych polskich poetów pokolenia Kolumbów. Jak sam mówi, jego życie przebiegało tak, „jak życie wszystkich ludzi urodzonych w ’21 roku. Szkoła powszechna, harcerstwo, sodalicja… itd. Wszystko zupełnie przeciętne. Bez odchyleń.” Już jako dziecko występował w szkolnych przedstawieniach, wspólnie z braćmi redagował też domowe pisemko „Styr”. Jako poeta debiutował jeszcze przed wojną, w roku 1938, publikując wiersze w rozmaitych czasopismach, próbował też swoich sił jako krytyk literacki. W czasie wojny pracował jako goniec w Zarządzie Miejskim w Radomsku, a później jako rzeczoznawca „od mioteł” w stolarni fabryki mebli „Thonet”. Działał również w podziemnych strukturach AK. W żołnierskim ekwipunku poety znajdował się „Król-Duch” Słowackiego i „Słowo o bandosie” Żeromskiego, którego twórczość poznał Różewicz bardzo dokładnie.
Tadeusz Różewicz zmarł 24 kwietnia 2014 roku we Wrocławiu, w wieku 93 lat. Jego prochy złożono na cmentarzu przy kościele ewangelickim Naszego Zbawiciela w Karpaczu. Kandydatura Różewicza trzykrotnie znalazła się wśród wielu znakomitości pretendujących do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Chociaż poeta nie otrzymał tego wysokiego wyróżnienia, jego dzieła zostały przetłumaczone na 49 języków.
Niektóre zbiory wierszy:
Niepokój;
Czerwona rękawiczka;
Nic w płaszczu Prospera;
Nożyk profesora.
Najważniejsze dramaty to:
Kartoteka;
Stara kobieta wysiaduje;
Białe małżeństwo;
Do piachu;
Pułapka;
Kartoteka rozrzucona;
Zachęcamy do lektury utworów tego autora - bacznego obserwatora życia codziennego, społecznego i politycznego.
